De streek rondom Evora is al sinds mensenheugenis bewoond, daar zijn veel overblijfselen van te vinden. Nu liggen deze niet altijd in de buurt van een “fatsoenlijke” weg, dus typisch iets voor een scootertocht. Het was vanochtend stralend weer, dus het doel van vandaag was daarmee gekozen. De eerste plek die we zochten, en na enkele rondjes vonden, was de Dolmen van Zambujeiro. Een dolmen is, naar alle waarschijnlijkheid, een neolitisch graf uit de periode van 4000 tot 2000 v.C.. Dit is de grootste dolmen van Portugal. Omdat de ingang vanwege instortingsgevaar afgesloten was konden we de grafkamer niet in, maar we konden er wel van bovenaf inkijken. Onwaarschijnlijk te zien hoe men de tonnen zware keien ooit op deze plek gekregen heeft en rechtop heeft weten te zetten.
Het tweede doel was de Dolmenkapel van São Brissos. Omdat we met de scooter waren volgden we de richtingaanwijzingen van onze “Truus” voor de verandering eens letterlijk en zodoende kunnen we vertellen dat er in Portugal ook zeer slechte wegen zijn. Soms was het bepaald onduidelijk of er meer asfalt tussen de gaten, of gaten tussen het asfalt zaten. De dolmenkapel beschrijft het gebouw precies. Een deel van de muren van de in de 17e eeuw gebouwde kapel bestaan uit de rechtopstaande stenen van de oorspronkelijke dolmen. De volgende stop is bij een grot met prehistorische tekeningen gepland. De grot hebben we wel gevonden (best al een prestatie hier), maar helaas was hij door omstandigheden tijdelijk dicht. De omstandigheden zullen vast wel wat te maken hebben met het gebrek aan toeristen in dit deel van het jaar, jammer. Daarna een lekker lunchplekje in de zon gevonden en verder met de tocht. Opnieuw zijn we “Truus” achterna gereden, nu dat hebben we geweten. Na slecht asfalt kwam grit, na grit kwam zand en omdat het hier en daar knap heuvelachtig is leek het zandpad soms meer op een lege bedding van een beekje, dan op een weg. Het werd kilometers crossen op de scooter, best een belevenis. De tocht voerde ons door een heuvelachtig landschap met veel kurkeiken met hier en daar een stug soort gras er onder. Daar grazen kuddes koeien op (met hele grote horens) die zich zo te zien te pletter moeten zoeken naar iets eetbaars, maar kennelijk overleven ze er. Zo af en toe rijden we over het erf van een boerderij en krijgen we een blaffende hond achter ons aan, maar blaffende honden bijten niet. Daar was Cora niet altijd zo zeker van (pas op, dat beest ziet er heel eng uit!), maar die zit dan ook achterop…
Toch was het op zich een buitengewoon leuke tocht. Op veel plaatsen zie je opgestapelde stenen die aan de oorspronkelijke bewoners herinneren en naast koeien ook kuddes schapen en zelfs een kudde geiten. Veel kurkeiken zijn ook hier pas “geschild” en intens donkerrood, mooi. Het is onwaarschijnlijk hoeveel kurk er hier kennelijk wordt “gewonnen”, maar naar men mij verteld heeft produceert Portugal dan ook 30 miljoen kurken, per dag!!
Het volgende doel van de tocht was de Cromlech van Almendres. Dit is een hele grote ovaal bestaande uit 95 ellipsvormige stenen, waarvan de eerste al in 7000 v.C. op hun plaats zijn gezet, de meeste overigens tussen 4000 en 2000 v.C.. Daarmee is het vele duizenden jaren ouder dan Stonehenge! Het is het grootste bouwwerk in zijn soort op het gehele Iberische schiereiland. Het is puur toeval dat we dit jaar ook in Stonehenge waren, een plaats met zeker meer “magie”, maar ook dit is heel indrukwekkend. En hier liepen we in het begin op ons eentje rond.
Het laatste, vlakbij gelegen, doel was de Menhir van Almendres. Dit is een eenzame, prachtig rond afgewerkte, steen die 3 meter hoog uit de grond steekt. Een menhir uit het boekje, je kunt er zo Obelix mee zien rondsjouwen. Mooi, maar na de vorige indrukken viel het een beetje in het niet. Onterecht, want het is de mooiste menhir die ik ooit heb gezien.
Daarna zijn we op de terugweg als eerste verkenning nog even Evora zelf binnengereden, maar toen zat de dag er al weer bijna op.
Vandaag was het mooi weer, maar de voorspellingen worden minder. We hopen op nog twee dagen redelijk weer, duimen dus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten