Vandaag eerst naar de hoofdstad van de Algave, Faro. De geschiedenis ervan gaat al duizenden jaren terug, maar is geen gelukkige. Er werd meer dan eens heftig om gevochten en soms platgebrand, de laatste keer in 1596 door de Engelse graaf van Essex (wat die hier toen te zoeken had maakte geen deel uit van mijn geschiedenispakket). Toen het stadje daarna weer was opgebouwd werd het getroffen door de beruchte aardbeving van 1755 die half Lissabon in puin gooide maar wiens episch centrum vlak voor de kust van Faro lag. Daar bleef dus vrijwel niets van over. Er zijn dan ook geen echt oude gebouwen, maar men heeft wel zijn best gedaan er een aardig centrum te creëren rondom de jachthaven. We hebben een tijdje door het centrum gelopen, waren er toch wel snel uitgekeken en zijn neergestreken op een zonnig terrasje. Als specialiteit had men vandaag vis op de barbecue, daar kozen we direct voor. We bleken elk maar liefst 7 vis(jes) te krijgen die bijna allemaal anders waren. Omdat ze op geen enkele manier waren behandeld kon je heel duidelijk de verschillende smaken ervan proeven. Heerlijk! Ik heb ze alle zeven opgekregen, Cora capituleerde na nummer 5. We rolde daarna naar de camper. Opdat we op de weg van Albufeira naar Faro vooral appartementen e.d. hadden gezien en geen zee, besloten we om eerst nog verder richting de Spaanse grens te rijden. Er moet toch iets meer te zien zijn zo langs de kust?? Nou, niet echt. Vrijwel alles is bebouwd. In een weblog van enkele jaren geleden schreef ik eens dat de Spaanse kust het Florida van Europa zou worden, daar kan je de kust van Portugal aan toevoegen. Dan maar terug naar de camping, geen probleem met het lekkere zonnetje van vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten