De zon hebben we duidelijk in Portugal/Spanje achtergelaten, want die hebben we vandaag geen seconde gezien. Was het in Spanje alleen maar zwaar bewolkt, in Frankrijk reden we zo ongeveer door die wolken waaruit het ook nog begon te regen. Omdraaien?!
Bij de grensovergang van Spanje naar Frankrijk stonden zeker een tiental douaniers langs de kant niets te doen. Althans, bijna niets te doen, want toen wij erlangs reden blies er één heel hard op zijn fluit en gebaarde hij dat wij iets verder op moesten stoppen. Nu draaien wij normaal gesproken tijdens het rijden “gouden ouden” met een dusdanig volume dat we zo’n fluit nooit zouden horen, maar Cora’s beschaving gaat zover dat ze de muziek zacht zet als ze de grens overgaat (of de tol moet betalen, of een ticket uit de machine moet trekken, enz..). Dus onwillekeurig keek ik opzij en dan hang je hè. Lang leve Schengen met zijn vrije grenzen, mooi langs de kant! Papieren zien. Luik open, nog meer luiken open. De camper in. Hier kloppen, daar voelen. Kennelijk op zoek naar drugs. Echt een belediging! Dat je als drugscourier wordt gezien is nog tot daar aan toe, maar als een dusdanig domme drugscourier dat je spullen zo simpel te vinden zijn!! Niet eens een drugshond!
Ondanks dit oponthoud, het povere weer en de duizenden vrachtauto’s die deze route ook rijden schieten we uitstekend op. Zo goed dat we nu op een camping bij Poitiers staan, met uitzicht op Futuroscope. Aangezien het zicht momenteel echter nog geen 25 meter is, hebben we dat nog niet gezien. Doordat Cora daar in het verleden ooit van de, meestal misselijkmakende, futuristische attracties genoten heeft wilde ze daar morgen graag opnieuw naar toe. Blijkt het gesloten te zijn! Dan maar naar huis, dan zijn we met een beetje geluk morgenavond thuis, een dag eerder dan gedacht.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten