Dinsdag 7 oktober – Het Guggenheim museum

Op het moment dat we wakker werden begon het te regenen.
Gezien die regen flitsten we niet bepaald het bed uit, edoch om een uur of tien waren we toch kant en klaar om naar Bilbao te vertrekken. Maar ja, het regende nog steeds. Laten we een uurtje wachten, eerst een kopje koffie. Laten we nog een uurtje wachten.. Maar tegen 12 uur besloten we dat we ondanks de regen toch maar op pad moesten gaan. De bushalte bleek inderdaad niet ver van de camping te zijn. Elke 20 minuten komt er een bus, dus statistisch gezien moet je 10 minuten wachten. Als je absolute pech hebt 20 minuten, maar 30 zoals wij… De volgende stop is bij het metrostation. Een heel aardige mevrouw komt enthousiast haar kantoortje uit om ons wegwijs te maken met “de automaat”. Zonder automaat immers geen kaartje, want die verkoopt zij niet. Op wonderbaarlijke wijze worden we het eens over waar wij naar toe willen en/of waar we naar toe zouden moeten gaan en we weten er ook nog een retour van te maken (één keer is wel genoeg vandaag). De metro rijdt vanaf dit (verste) punt eens in de 20 minuten. Statistisch gezien….. Per saldo doen we er twee uur over voordat we in hartje Bilbao staan. (29 kilometertjes met de scooter!!?)
Gelukkig is het Guggenheim museum vlakbij en het moet gezegd worden, het is een heel indrukwekkend en bijzonder gebouw. Zelfs in onze donkere en regenachtige omstandigheden, in de volle zon moet het prachtig zijn. Ook van binnen is het gebouw overweldigend, maar dat geldt veel minder voor de collectie. Nu zijn we ongetwijfeld fors verwend en hadden we de pech dat één van de drie verdiepingen gesloten was, maar het aantal kunstwerken dat we echt bijzonder vonden was uitermate beperkt. Onze “Rotterdamse” Boymans verzuipt in zijn geheel in het gebouw, maar in het gehele Guggenheim zijn minder stukken te vinden dan in welke vleugel van Boymans dan ook. Na het museum hebben we nog een regenachtige wandeling gemaakt naar oud Bilbao en de kathedraal. Bilbao staat niet bekent als een bijzondere stad, en is dat ook niet. De terugweg naar de camping was niet veel anders dan de heenweg, behalve dan dat de weergoden nog een echte uitsmijter voor ons gepland bleken te hebben. Letterlijk op het moment dat we uitstapten gingen alle sluizen echt open als een soort afscheidsgroet van de stad. Op dit moment regent het nog steeds, hopelijk morgen beter.