Donderdag 16 oktober. Miezerig dagje.

Toen we wakker werden en door het dakraampje boven het bed keken zeiden we, hé het is niet zo mistig vandaag. Toen we uit de camper stapten om naar de douche te gaan zeiden we, bah het regent. Van die hele fijne, nauwelijks te onderscheiden regen waar je toch heel nat van kan worden. We hoefden maar 90 kilometer af te zakken nar het volgende en… het weer werd steeds beter. Op bestemming aangekomen stonden we voor een dichte slagboom. De camping zou het hele jaar open zijn, er zijn vele honderden (vaste) standplaatsen waarvan het merendeel bezet. Er moet toch iemand te vinden zijn want er staat keurig “open van 7 tot 20 uur ’s avonds”. Tja, het is wel etenstijd? Na enig speuren vinden we zowaar een man die de slagboom open kan doen en na plechtig beloofd te hebben om ons om 1 uur weer te melden mogen we het terrein op. We besluiten na de afgelopen drukke dagen het vandaag verder voor gezien te houden en het rustig aan te doen en in de zon te gaan zitten. Er heerst hier een onwerkelijke sfeer. Er blijken hier 800! plaatsen te zijn en op het allergrootste deel ervan staan ook daadwerkelijk (vaste) tenten of caravans. Toch hebben we maar 1 iemand gezien. Dat was een Duitser die al acht jaar in een nabijgelegen stad woont en hier ook een caravan heeft staan. Hij was dusdanig om een praatje verlegen dat hij spontaan uit zijn auto sprong toen hij onze camper zag in de hoop dat wij Duits spraken. In de loop van de middag haalde de miezerbui ons weer in en zitten we toch weer binnen. Morgen met de scooter op pad naar Aveiro, daarna zien we verder.