Zondag 12 oktober. Naar de kust, met een omweg.. en een omweg… en een omweg….. en.

Vandaag zouden we naar de kust gaan, via een mooie weg en twee bezienswaardige plekken.
De eerste 125 kilometer verliep prima, we haalden net 30 km/u maar dat moet je in dit soort bergachtige omgevingen verwachten. De uitzichten maakten alles goed. In de bewoonde wereld aangekomen, wilden we naar Bom Jesus do Monte. Dit is het meest opzienbarende heiligdom van Portugal (citaat!). Nu, we kwamen één maal een bord tegen dat ernaar verwees, maar daarna nooit meer iets gezien. Uiteindelijk reden we er letterlijk langs en als we geen foto’s hadden gezien van de plaats, waren we er gewoon voorbij gereden. Geen enkele indicatie, nul! Bom enz. is een uitgebreid stelsel van steile trappen een heuvel op, met talloze kapelletjes erlangs. Boven aangekomen wacht er de kerk van Bom Jesus. Meer dan 600 treden de berg op om de kerk te zien (je kan ook het kabelbaantje nemen, maar dat is ons natuurlijk te min). Een toch wel aparte klim met een mooie kerk aan het einde. De kerken die we tot nu toe gezien hebben zijn voor zuidelijke begrippen piepklein en eenvoudig, deze mocht er zijn. Daarna weer 600 treden naar beneden. Het volgende doel was het vlakbij gelegen Citânia de Briteiros. Dit is een deels opgegraven nederzetting uit de ijzertijd die van 200 voor tot 200 na C. bewoond is geweest. Er is niet veel meer over dan de resten van muren van verdedigingslinies, straten en huizen, maar toch wel bijzonder om te zien. Het geheel omvatte een heuveltop van ongeveer 23 hectare en er woonden ooit duizenden mensen. Als je er doorheen loopt komt onwillekeurig de gedachte bij je op hoe interessant een tijdmachine wel zou zijn die je (even!!) 2000 jaar in het verleden terug zou kunnen zetten.
Toen nog een goede 40 km naar de eindbestemming. Nu, we hebben er bijna twee uur over gedaan, en het grootste deel was nog snelweg ook. De wegbewijzering hier is echt abominabel! Het dieptepunt was een serie borden die ons naar de - al zo lang gezochte – snelweg stuurde en ons deed eindigen in een pardoes doodlopende weg. Omkeren was de enige optie! Het is duidelijk dat we de nodige zoektijden bij de reisplanning moeten gaan incalculeren. Uiteindelijk zijn we op bestemming aangekomen. We staan net achter de duinen en gaan morgen naar Viana do Castelo.