Miljoenen en nog meer miljoenen wijnranken hebben we vandaag gezien, maar laten we bij het begin beginnen. Het eerste doel van vandaag was Palacio Mateus, de afbeelding ervan staat op elke fles Mateus rosé. Wie kent die Portugese Rosé in de bolle fles niet en bovendien, de Capitool gids heeft er twee pagina’s aan besteed. Moet je zien! Over een prachtige spiksplinter nieuwe, peper dure, maar geheel verlaten vierbaans weg reden we de eerste 80 kilometer naar het zuiden. Bij Vila Real moesten we van deze weg om naar Mateus te gaan. Er stond een 2 bij 3 meter groot bord, kan niet missen denk je? Nou, echt wel. Het was het eerste en laatste bord dat we hebben gezien. Mateus is geen plaats, dus is bij Truus niet bekend. We reden rond, vroegen de weg. Reden rond, kwamen weer op de grote weg terecht, volgende afslag dan maar. Weer zoeken, rondrijden en vragen en toen bleken we opeens voor de deur te staan. Nooit een bord gezien, maar er wordt wel 7.50 euro voor de entree gevraagd. Op zich graag betaald, maar het is wellicht te overwegen iets daarvan aan bewegwijzering uit te geven. Nog 10 minuten zoeken en wij zouden het opgegeven hebben!
Het Palacio zou in onze termen een landgoed genoemd worden, de beroemde rosé heeft wel tot de welstand van de familie geleid maar het merk is al bijna 100 jaar geleden aan de grootste Portugese wijnhandel verkocht en de wijn wordt er sindsdien niet meer gemaakt. Toch is het een interessant bezoek, mede omdat het landgoed prachtige tuinen heeft.
Daarna het hoofddoel van vandaag, een tocht door het dal en de omgeving van de rivier de Douro. Dit is in de eerste plaats het portgebied. De grote portnamen zijn wereldberoemd, het is dus al leuk om langs hun wijngaarden te rijden. Maar de streek blijkt een geweldige ontwikkeling door te maken. De kennis en uitrusting om goede “normale” wijnen te maken neemt snel toe en de kwaliteit wordt met het jaar beter. Nu, dat heeft een overweldigend effect op het landschap. We hebben zeker vier uur in de omgeving van de diep ingesleten rivier gereden. Vaak over smalle bochtige weggetjes, altijd stijl omhoog of omlaag en overal waren er wijngaarden. Soms oud, maar meestal als heel jonge aanplant. Wat we hier aan nieuwe wijnstruiken hebben zien staan is echt ongelooflijk. Als je Portugal een warm hart toedraagt moet je duimen voor het succes van hun honderden vierkante kilometers nieuwe wijnengaarden. Al met al was het een prachtige trip die zo lang duurde dat we in het donker terug waren op de camping. Tja, de zon gaat zo laat in het seizoen vroeger onder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten